Cindy Huisden's Grote Droom

Zelfportret

Van hobby naar passie

AMSTERDAM - ‘Het had al veel eerder duidelijk moeten zijn dat fotografie bij mij hoorde. Tot vervelens toe achtervolgde ik vrienden en familie met mijn kleine cameraatje om alles om me heen vast te leggen. Talloze (lelijke) foto’s was het gevolg van mijn toen irritante hobby. Wat dus ooit begon als een hobby, is uitgegroeid naar een passie.’
Dit schrijft Cindy Huisden op haar blogspot. Cindy (24)is eigenlijk het tweede deel van ‘kleine meisjes worden groot(s)’. Zij is de dochter van mijn pleegbroer Robert. Cindy verloor ik, qua groei, kort voor haar puberteit uit het oog. En als je dan nog eens tien jaar weggaat, dan praat je echt over een klein nichtje dat al een hele echte dame is geworden.

Cindy werkt bij de 112- en interne centrale van de Amsterdamse politie. “Op een gegeven moment zocht ik naar een hobby of een cursus, naast mijn fulltime baan”, vertelt ze aan Amsterdams Venster. “Iets met fotografie leek mij wel leuk.” Een kennis wees haar toen op Fotogram, het cursistendeel van de Foto Academie Amsterdam, waaraan ze in 2002 begon.

vrijheid in creativiteit
‘Tot die tijd had ik geen grote droom, geen idee waar de toekomst mij brengen zou’, schrijft Cindy. ‘Het gevoel dat fotograferen in mij losmaakte verbaasde me totaal. Het werd een gevoel dat mijn leven zou beheersen.’ Ze besloot ‘logischerwijs’ een tweede cursus te volgen en werd steeds enthousiaster. Na afsluiting hiervan ging ze naar een open dag van de Academie. ‘Daar sloeg het gevoel uiteindelijk echt in. Dit is wat ik moet doen. Dit is het. Voor het eerst sinds ik me kon herinneren, had ik gevonden waar ik naar zocht. Vrijheid in creativiteit. Een uitlaatklep voor al mijn gedachten en ideeën. Ik had mijn plaats gevonden in fotografie.’

In september 2004 begon Cindy aan de opleiding Creatief Vakfotograaf aan Foto Academie Amsterdam. ‘Sindsdien fotografeer ik met veel plezier en toewijding mijn wereld en mijn visie’, aldus Cindy op haar blogspot. Aan Amsterdams Venster vertelt ze: “Het is voor het eerst dat ik heel creatief bezig ben in plaats van alleen werken met mijn hersenen. De grootste uitdaging die ik mij kan voorstellen. Als ik hiermee later mijn geld kan verdienen, wil ik uiteindelijk een eigen jazzclub beginnen, gecombineerd met art-gallery. Een plek waar je goede muziek kan luisteren, heerlijk kan eten en lekker achterover gezakt in een zachte stoel een boek kan lezen. Een plek waar bij van alles wat ik in het Amsterdams uitgaansleven mis bij elkaar komt.”

Voor Amsterdams Venster zal Cindy een fotoreportage maken van de viering van 'Koninginnedag 2007' op 30 april. Wat mogen we verwachten? “Sowieso wordt Amsterdam dan heel druk. Ik ga naar plaatsen aar er gezellige, vrolijke mensen komen van uiteenlopende pluimage, en dat wil ik fotograferen.” Dat Cindy niet alleen sterk is in beeldoverdracht maar ook in woordoverdracht, getuigen de toelichtende, journalistieke teksten bij haar werk op haar blogspot.

Maak alvast kennis op: ‘Cindy Huisden’s blogspot

Pick of the Day

'Uitkering Beatrix: 4.068.000 euro', luidt de krantenkop

Prijskaartje oranjegevoel

SCHIPHOL - Je kan twee dingen doen als je uren moet wachten om familieleden, vrienden of gasten af te halen van de luchthaven. Dit speelde zich donderdag af op Schiphol, bij de uitgang na de douane. Waar de ene haar hand tot verlammens toe omhoog moet houden om die onbekende gast te verwelkomen, doodt de andere de tijd met lezen van hét nieuws van de dag (ervoor). Na de blijdschap van de geboorte van een Oranje-prinsesje, onlangs, was het weer tijd om stil te staan bij het prijskaartje dat hangt aan het Oranje-gevoel. Maar het mag de feeststemming voor 30 april niet drukken!

Vanwege de aankomst van de overige leden van het gezin Brave, voorlopig alleen 'pick of the days'.

OF SCROLL OMLAAG VOOR RECENTE UPDATES !

Pick of the Day

Zout en Peper

Ik kwam van de therapeute en liep naar mijn fiets. Ineens waande ik mij in een versie van 'Gullivers reizen', toen ik deze minimensjes hand in hand voorbij zag lopen, als echte boezemvriendinnetjes. En ze babbelden erop los en hadden elkaar heel wat te vertellen. Het waren net twee tot leven gewekte zout- en peperpoppetjes. Die helemaal in elkaar opgingen. En wat moet de wereld toch groot voor ze zijn! Hun begeleidsters vonden het goed dat ze op de plaat gingen voor ‘pick of the day’.
Aanvankelijk hadden ze zelfs geen oog voor de fotograaf.
En ze kregen me toch een lol toen ze doorhadden dat ze in de belangstelling stonden. Nou vooruit; dan even poseren. Eerst met die ingehouden lach - zo van: wat moet die gozer? - en dan vervolgens uitgiechelen. Elise en Gifineley heten ze. Wat moeten die twee elkaar toch mooi vinden!

More: 'picks of the days'

Straatpraat 6

Alan: 'Nu doe ik wat
ik zelf leuk vind'

Nou, in Suriname noemden ze mij ‘rokkenjager’. Ik snapte het niet helemaal. Maar toen ik vanmiddag naar huis fietste en deze rok – nou ja: kilt – in het oog kreeg, sloeg ik als door een magneet aangetrokken roekeloos af en schoot het Vondelpark in. Plantte mijn fiets tegen een boom en begon mijn prooi brutaal te fotograferen. Maar gelukkig kon hij het wel waarderen en was hij een willig model. Eigenlijk wilde ik hem alleen als stadsgezicht, maar zijn bijzondere, niet bepaald alledaagse uitdossing ontlokte uit mijn mond de vraag: welke lifestyle moeten we hier achter zoeken?

Nieuwsgierig? Lees dan verder in: Straatpraat

Het Geheim van Kenneth Herdigein

'Ik heb volwassenheid geproefd'

AMSTERDAM - Dinsdag 24 april gaat de ‘fictionele documentaire’ Het Geheim van de Saramacca Rivier in première tijdens het 5e IFFR-filmfestival flies Paramaribo, dat 19 april van start ging in Paramaribo. Hoofdrolspeler Kenneth Herdigein ‘scheet 500 buffels’ tijdens de opnames. “Maar tijdens de Utrechtse filmdagen kan ik gerust en stralend voor de dag komen.” Over de aanpak van regisseur Pim de la Parra, zegt hij: “Het is als voor de leeuwen te worden geworpen. Als ik mijn teksten terug hoor dan zeg ik van sommige: je slaat de plank mis. Maar van sommige: wát, heb ik dat bedacht?!”

Lees verder in: 'Bedankt Pim de la Parra!'

Win-win van Marcel Pinas

Doorstromen

AMSTERDAM - “Ik wil een bijdrage leveren aan het behouden van de cultuur van de Marrons. Dat vind ik heel belangrijk”, motiveert Marcel Pinas zijn inzet voor het kunstproject ‘Stromen’. Het staat voor ‘ontwikkeling en vooruitgang’. Pinas was de afgelopen zes weken de ‘basja’ – aldus Joan Buitendorp van Galerie Nola Hatterman – van een workshop met veertig deelnemers. “Een mix van uiteenlopende mensen”, beschrijft hij de groep. “Mensen die meer willen weten over de kunst van de Marrons.
Ik heb ook willen tonen dat kunst dichter bij je staat dan je denkt.”
Zaterdagmiddag was Pinas het middelpunt van de opening van de tentoonstelling van de werken van de deelnemers, in Vereniging Ons Suriname.

Lees en kijk verder in 'Amsterdams Venster'

Pick of the Day

Verboden Stad

Nee mensen. Dit is niet de Verboden Stad in Beijing. Maar wel de Zeedijk in Amsterdam, waar heel wat verboden fruit te koop wordt aangeboden. De Duitsers spreken in dit geval met recht van ‘enge Gasse’. Na een inspirerend gesprek met Kenneth Herdigein, vrijdag, werd ik door goede vriend Joost getrakteerd op overheerlijk noodle with peking duck. Volgens de humoristische bedienster gewoon gevangen in de Geldersekade, dat is "dichterbij dan de Keizersgracht". We aten in de New King, pal tegenover deze boeddhistische tempel. De grootste in Europa in traditionele Chinese paleisstijl.
Uiteraard mensen, begrijp ik, loop ik zeven jaar achter. Deze tempel werd in 2000 door koningin Beatrix geopend en is ontworpen door een Nederlandse architect. Maar voor mij is het een van de vele nieuwe dingen in rap veranderend Amsterdam, mijn opgroeistad die ik nu als een toerist in mij opneem. Daarom is het voor mij de 'pick of the day'. Helaas geen blauwe lucht, maar het mag de pret niet drukken. Ik zag deze Chinees-ogende dame in mijn ooghoek aankomen lopen en wachtte tot zij passeerde. En bing: ik had mijn China Town in Neerlands verboden stad. Laten we dit maar creatorsgeluk noemen.

Alles ten Goede

'Lang eer jij was,
hanteerde ik de kaasschaaf'

Mijn verzorgende lijn voor Tante Friede is stijgende. Daarbij overleg ik steeds minder met haar, want zo eigengereid als ze is, wil ze absoluut niets van ‘betutteling’ weten. Toen ik vanmorgen bij het ontbijt voorstelde weer een blok kaas te kopen en vroeg of ze nog met een kaasschaaf over weg kon, zei ze smalend: “Jongen, al ver voordat jij er was, hanteerde ik de kaasschaaf.”
Het deed me denken aan een van de twistgesprekken die Jezus had met de Farizeeën, waarbij hij zei: “Ik zeg u: eer Abraham was, ben ik.”
“Vanwege uw kracht, stelde ik die vraag”, verduidelijkte ik haar.
“Oh, dan moet je gewoon vragen: Tante Friede heeft u nog wel kracht genoeg over?”

Lees verder in 'Retour Amsterdam'

Pick of the day

Featuring: Bijlmerposse Babes !

AMSTERDAM - Het is zomers weer. De mensen hangen lekker buiten en zitten als allerlaatste achter de computer. Met de stijging van de thermometer daalt evenredig het aantal klicks op het worldwideweb. Reden voor dit blogspot om het ook even rustig aan te doen. Maar ik wil de trouwe bezoeker deze 'pick of the day' niet onthouden. Ook in de Amsterdamse Bijlmermeer wordt het zomerweer volop verwelkomd. En deze mixbloempjes wilden graag op de foto. Spontaan namen ze deze pose aan, wat bij mij de vraag deed rijzen: zijn zij wellicht de opvolgers van de Spice Girls, the Pussy Cat Dolls en al dat soort meidengroepen?
Ik heb al een naam voor ze: The Bijlmerposse Babes! Zij zijn een voorproefje van foto's die ik over kleurrijk Bijlmermeer verzamel. Uitgegroeid tot een adembenemende futuristische stad!

Vondelparkjachtseizoen Geopend

Voor ieder wat wil(d)s

Met het vroegtijdig aanbreken van de 'zomer' is tevens spontaan het Vondelparkjachtseizoen geopend. Het prille groen is amper ontsproten. Voor ieder wat wil(d)s. Het was zaterdag afgeladen; hoewel het nog veel voller kan. En met de hitte gaan ook de hormonen extra borrelen. Zomerbeesten in alle soorten, formaten en verschijningen. Zonderlinge figuren gaven een voorprogramma van wat voor hete zomer Amsterdam staat te wachten.

Piep via Amsterdams Venster op: 'Boulevard van Nieuwe Dromen'

'Heartmony' Needs Hard Money

'Tijd van verstoppen
is voorbij'

“Ik daag iedereen uit om in mijn atelier te komen”, zegt Ramses van Veldhuisen (1969). Zijn artiestennaam is ‘Campodomi’, de Latijnse vertaling van zijn achternaam. Zijn bedrijfsnaam ‘Pro6io’ – spreek uit: processio. Nou is bedrijf in zijn geval een groot woord. Campodomi verkoopt amper iets. Daarom motiveert hij zijn deelname aan de ‘stadsroute’ van ‘Cultuurplekken Amsterdam Nu’ als volgt: “Omdat ik ruchtbaarheid en kenbaarheid aan mijn werken wil geven. De tijd van verstoppen is voorbij en moet plaats maken voor openbaring. Eigenlijk weet niemand wat ik doe.”

Campodomi is sinds 2002 voltijds beeldend kunstenaar. Zijn portfolio bestaat inmiddels uit 150 ‘goede werken’. Hij maakt daarbij gebruik van uiteenlopende media: tekenen, schilderen, fotografie, video en computer. Maar zijn thema is altijd eenduidig. Namelijk ‘Heartmony’. “Dat staat voor mij symbool voor een zinnelijke, zinvolle liefde, die ik lijfelijk heb gevonden in mijn vriendin Sandra, Maria Brook-Gonsalves-Robles de Medina.”
De stadsroute is op zondag 15 april en beslaat 250 kunstenaars, ateliers, vrije ruimtes, studio’s en broedplaatsen. Campodomi is onderdeel van subroute ‘Stadsdeel Oud-Zuid’.
Atelier Pro6io is aan de Koninginneweg 211C, Amsterdam

Neem alvast een voorproefje op: 'Atelier Pro6io'

Waanbeelden

'Verlosser van Suriname'

Toen ik na een paar dagen van onophoudelijk cocaïneroken, ineens een ‘flash’ kreeg en ’s avonds doorgetript in mijn onderbroek door de Combébuurt van Paramaribo liep, waren mijn eerste woorden, nadat ik de deur had opengezwaaid: “Ik ben de verlosser van Suriname!”
Dat was nog eens een gewaarwording. Hoewel ik heel erg bewust ervan was dat ik voor de buitenwacht was doorgedraaid, voelde ik mij toch overtuigd verlicht.

Trip mee verder in Retour Amsterdam bij de: 'Juiste Afslag'

Papa Was a Rolling Stone

1963 was mijn vaders 'stierenjaar'

'Iwan, onze pa is overleden op 11 november. Ik condoleer je met het verlies, en hoop je nog te zien deze dagen. Ik ben van 16 t/m 23 november in Paramaribo. De crematie is op 17 november. Ik heb helaas geen telefoonnummer van jou', e-mailde een broertje van mij, van vaders kant. Ik las het op de dag van de crematie. Dus te laat. Bovendien was ik ondergedoken. Ik was namelijk twee dagen eerder weggelopen uit het christelijke opvangcentrum voor drugsverslaafden De Stem, in het district Para. Ik vreesde dat de politie mij zocht, want toen ik een maand eerder was gevlucht uit het Psychiatrisch Centrum Suriname, deden de volgende dag mannen in burgerkleding een inval op het adres waar ze vermoedden dat ik mij schuilhield.
JRonald Scholsberg, mijn vader, had acht kinderen verwekt bij acht verschilllende vrouwen. We kwamen op 1 april voor het eerst met z’n allen bijeen. Ik had een week nodig om dit te verwerken.

Lees verder in Digitaal Dagboek: 'Reis naar het onbestemde'

Suriname's Schone Schijn

Fisti Prodo

‘Tijdens mijn laatste bezoek aan Suriname werd ik dagelijks geconfronteerd met een in Suriname normaal - en kennelijk geaccepteerd - beeld: het door onder anderen bewoners en supermarkteigenaren verbranden van hun afval, waaronder veel plastic verpakkingsmateriaal en petflessen, op straat tussen bebouwing en buurtbewoners.’

Aldus Paul Kraaijer, een freelancejournalist en milieudeskundige, op zijn weblog.

Surinamers houden graag hun huis en erf schoon. Eenmaal daarbuiten worden het onverbeterlijke smeerkezen. Fisti prodo – schone schijn – op en top. Bovenste foto heb ik vorig jaar genomen vlakbij onze voorlaatste adres aan de rand van Paramaribo. Ja u ziet het goed. Een begraafplaats! En mijn buren gebruikten het gewoon als dumpplaats. Het was een omgeving met veel kleine landbouwers, die in het bezit zijn van pick-ups met open laadbak. Maar niemand die zijn vuil maar wilde vervoeren naar de hoofdweg, waar tweemaal per week de vuilniswagen langskwam. Er is veel groen in Suriname, maar eronder sluimert een milieuramp. De zoveelste en letterlijke vorm van tapu sjen - bedek je schande - waaronder het land gebukt gaat.

Lekker "genieten" aan de Waterkant.

Welk water? (klik en vergroot)

En dit is ook een van die vele misstanden waarvan je kan zeggen: 'de Surinaamse journalistiek zit erbij en kijkt er (niet eens) naar.' Maar die bureauklevers - die enkele goeden niet te na - gaan liever naar persconferenties waar ministers last hebben van niet aflatende verbale diarree.

Gaat u alstublieft naar de weblog van Paul Kraaijer en verdiept u zich erin hoe Surinamers met hun ‘switi Sranan’ omgaan. En forward massaal zijn weblog door naar president Venetiaan met zijn “tien schone vingers”!

Klik en schrik op: http://sranan-news.blogspot.com

Pick of the day

Suriname rules the streets

Dit is mijn 'pick of the day'. Als je dit beeld in de Bijlmer of Kinkerbuurt ziet, dan denk je: alla! Maar als je hiermee door kouwekak-Zuid loopt, dan ben je echt mijn held! In bonkig leer door de lente. Is de jongeman Surinamer? "Half", mompelt hij. Zijn Marokkaanse vriend weet beter: "Honderd procent Sranan!" Ik hoor u al denken: 'Als ze maar op het rechte pad blijven.' Met zo'n opvallende jas van trots ben je vast moeders liefste.

Straatpraat 5

Rosan: 'Ik ben al van de
oudere lichting'

Er zijn van die dagen dat je je op straat begeeft met de vraag: ‘Wat ligt er voor mij weggelegd vandaag?’ Ik had al lekker veel foto’s gemaakt. Aanvankelijk wilde ik via de Gabriël Metsustraat doorsteken naar huis. Komt er ineens een bootje langsvaren in de Hobbemakade. Ik racen naar de volgende brug om het digitaal vast te leggen, waardoor ik uiteindelijk besluit via het Museumplein te fietsen. En dan zie je ineens een drentelelfje skeeleren in de zilverende halfpipe. Voorzichtig maar moedig. En dan is er ook die andere klik. “Hé, je bent mijn mooiste plaatje voor vandaag?” roep ik welgemeend. “Echt waar?” klinkt het belangstellend.

Maak kennis in: 'Amsterdams Venster - Straatpraat'

Eeuwige Zoektocht van Nina Jurna

In contact met
een oerenergie

AMSTERDAM - Nina – ‘Powerhouse’ – Jurna was de afgelopen dagen wereldnieuws in Nederland, vanwege de presentatie van haar boek Standplaats Paramaribo, uitgegeven door het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT). Ze haalde paginagroot de grootste krant van Nederland, halfpaginagroot de voornaamste krant van Amsterdam, ze zat aan tafel, tegenover Rita Verdonk, bij de Nederlandse talkshow der talkshows Pauw & Witteman.
De RTL4-correspondente kreeg aandacht van Lijn 4, van AT5 en veel meer. Maar voor het ware verhaal ben je bij deze blogspot op het juiste adres. “Ik heb het spiritueel gevoel dat ik in contact sta met het universum.”

Lees en kijk verder in: ‘Mijn koers eist dat ik loslaat’

Goede Vrijdag

Dankbaar om het lijden van Christus

AMSTERDAM - Hoewel ik altijd overtuigd christen was, wees ik resoluut de stelling van de hand dat Christus is gestorven “voor onze zonden”. Niet zozeer vanwege ongeloof, maar omdat ik vond dat je daarmee alle verantwoordelijkheid buiten jezelf plaatst. “Hoe kan iemand die al tweeduizend jaar eerder geleefd heeft, dat doen voor zonden die ik nu pleeg?” wierp ik tegen. Oef. Hoe naïef en eigenlijk ook simplistisch. Ik weet nu wel beter.
Sinds enkele maanden. Daarom was het dit jaar voor het eerst, toen ik de aankondiging las van het Passieconcert in de Obrechtkerk op Goede Vrijdag, dat ik tegen mezelf zei: “Ik ga stilstaan bij het lijden van Christus.” Want inmiddels ben ik Hem dankbaar dat hij heeft geleden voor mijn zonden. En het zijn er een hele hoop. Alleen die van mij al. Als je er zelf voor moet boeten, dat overleeft geen mens.

Lees verder in Amsterdams Venster

Nederland Luilekker-ambtenarenland

'Morgen zijn we gewoon open hoor'

Vanmorgen haastte ik mij naar de supermarkt om brood te gaan hamsteren. Immers, er staat een lang paasweekend voor de deur. "Hoe laat bakken jullie vandaag weer vers brood?", vroeg ik een medewerkster. "Want dan kan ik zo vers mogelijk inslaan."
Ze verraste me met de mededeling: "Morgen [Goede Vrijdag] zijn we gewoon open hoor."
"Is het dan geen nationale vrije dag, want het stadshuis is wel gesloten?"
"Nee, dat is om de vijf jaar. Alleen die ambtenaren hebben dat goed voor mekaar gekregen."
"Zijn dan alle bedrijven morgen open?"
"Nou, dat hangt ervan af wat al die werknemersorganisaties apart afgesproken hebben met de werkgever. Nee hoor, kom morgen maar gewoon gezellig lekker vers brood halen."

Tja, bij Super De Boer moeten
ze gewoon doorwerken

Moet je kijken wat die luie ambtenaren voor elkaar hebben gekregen! (Klik op bovenstaande foto). Het ene lange weekend na het andere. Eind april boffen ze weer omdat koninginnedag en Dag van de Arbeid op een maandag en dinsdag vallen. Medio mei is het weer raak! Dan is het hemelvaarstdag op donderdag de 18e. Tja, plak dan meteen ook die vrijdag eraan vast. Velen nemen een extra verlofdag. Mocht blijken dat niet alleen Christus ten hemel is gevaren, dan is er een loketje voor twee uurtjes opengesteld om dat te melden. En eind mei is er dankzij tweede pinksterdag weer een lang weekend. Met recht: Nederland, luilekkerland. Althans, als je ambtenaar bent!

Bel Spel

'Mensen, dit is zó ongelofelijk simpel!'

door Robert Boerleider

Aha! De eerste beller. Hoi hoi met Ingrid, welkom in mijn show. Jij bent de eerste beller die ik aan de lijn heb? Já hallo, met René Russink uit Amersfoort. Nou René, je mag het zeggen hoor. Wat kom je zoal tegen op de kermis? Een draaimolen? Wat zeg je René, een draaimolen?... Is helaas niet goed... Sorry, maar bedankt voor het bellen... Hahaha belleuhhh hahahaha daag!

Lees verder in: 'Here's Boerleider!'

My Lucky Sevens

Foto://tattoo.about.com

Ik heb iets met zevens. Ben geboren op de 7e van de 7e maand, op zondag, de 7e dag, in 1963; dat is 7 jaren voor aanvang van de jaren '70. Bij tarotkaarten is mijn geboortejaar 1977. Immers 7+7+63=77.

lees verder in: Retour Amsterdam